اگر شکارچیان طبیعی حیوانات را می‌کشند، چرا ما چنین نکنیم؟
سال گذشته، موسسۀ نیشِن مجموعه سخنرانی‌های یادبود جاناتان شل را برای بزرگداشتِ یاد این روزنامه‌نگار محیط‌زیست برگزار کرد. موضوع همایش نسبتاً پرطمطراق انتخاب شده بود: سرنوشت زمین.
اولین سخنرانی را، سال گذشته، نویسنده و فعال معروف محیط زیست بیل مک‌کیبن ارائه کرد. بیل در سخنرانی‌اش دربارۀ تغییرات اقلیمی صحبت کرد.
امسال این مراسم در روز چهارشنبه برگزار شد و سخنران آن الیزابت کولبرت نویسندۀ نیویورکر بود. کولبرت تابه‌حال چندین کتاب نوشته است ازجمله انقراض ششم: تاریخی غیرطبیعی((The Sixth Extinction: An Unnatural History)) که در سال ۲۰۱۴ به چاپ رسید و برندۀ جایزۀ پولیتزر شد.
سخنرانی کولبرت به موضوعی وسیع‌تر و حتی شاید دشوارتر می‌پردازد و این سؤال را مطرح می‌کند که گونه‌های دیگر آنتروپوسین((دورۀ زمین‌شناسی‌ای که سرآغازِ تأثیر عمدۀ فعالیت‌های انسان بر اکوسیستم است.)) را چطور می‌بینند؟ انسان‌ها همزمان با رشد و افزایش جمعیت خود در یک چشم بر‌هم‌زدنِ زمین‌شناختی حیوانات و پاتوژن‌های بیگانه را به‌شدت تحت فشار قرار داده و گونه‌های بی‌شماری را به انقراض کشانده‌اند. او می‌گوید در تاریخ ۳.۸ میلیارد سالۀ حیات بر روی این سیاره «هیچ موجودی زمین را به اندازۀ انسان تغییر نداده است».
انسان‌ها همزمان با رشد و افزایش جمعیت خود در یک چشم بر‌هم‌زدنِ زمین‌شناختی حیوانات و پاتوژن‌های بیگانه را به‌شدت تحت فشار قرار داده و گونه‌های بی‌شماری را به انقراض کشانده‌اند. او می‌گوید در تاریخ ۳.۸ میلیارد سالۀ حیات بر روی این سیاره «هیچ موجودی زمین را به اندازۀ انسان تغییر نداده است».
مثل همیشه، پیام کولبرت زندگی‌بخش و عاری از موعظه‌های امیدوارکنندۀ دروغین است.
کولبرت به‌نوعی یکی از قهرمانانِ من است. کتاب او با عنوان یادداشت‌های میدانی از یک فاجعه((Field Notes From a Catastrophe))، که در سال ۲۰۰۶ به چاپ رسید، اولین کتابی بود که در حوزۀ تغییرات اقلیمی خواندم و خطِ پایانی آن همچنان فکر من را به خود مشغول می‌کند: «شاید غیرممکن به نظر برسد که یک جامعۀ پیشرفتۀ فناورانه تصمیم بگیرد خودش را به نابودی بکشاند، اما این همان کاری است که ما اکنون داریم انجام می‌دهیم».
بنابراین مایۀ خوشوقتی بود که تلفنی با او دربارۀ مسائل و معضلات اخلاقی دشواری صحبت کنم که در سخنرانی‌اش مطرح کرده بود: دیدگاه‌هایی که اغلب در مباحث انسان‌محورانۀ ما دربارۀ آسیب‌های زیست‌محیطی غایب هستند. نسخۀ پیش رو از گفت‌وگوی ما برای وضوح و ایجازِ بیشتر ویرایش شده است.
دیوید رابرتز: چرا تصمیم گرفتید بر تنوع زیستی تمرکز کنید؟ آیا صرفاً به خاطر اینکه بیل مک‌کیبن قبلاً تغییرات اقلیمی را انتخاب کرده بود این تصمیم را گرفتید؟
…
