بررسی بایدها و نبایدهای اخلاقی در جذب و هزینه کمک‌های مالی
نوه من برای بیماری سرطان خون تحت درمان است. یکی از دوستان فرزندم در سایت “از من حمایت کن1” صفحه‌ای برای جمع‌آوری کمک‌های مالی ایجاد کرد. پدر و مادر این کودک دوستان زیادی دارند و روابط آنها باعث شد این کمپین موفق باشد. مقدار سرمایه‌ای که هدف این کمپین خیریه بود در سه ساعت اول جمع‌آوری شد و مجموع کمک‌های خیریه به دو برابر مقدار مورد نیاز رسید. والدین کودک تصمیم گرفتند پول اضافه جمع‌آوری‌شده، به تحقیقات درمان سرطان خون اختصاص داده شود.
این زوج نیازهایی دارند که مستقیماً به نگهداری از فرزندانشان مربوط نیست، مثل یک ماشین جدید. آیا خرید یک ماشین برای رفت‌وآمد به بیمارستان قابل‌قبول است؟ آیا خط قرمز مشخصی برای نیازها و هزینه‌های مربوطه وجود دارد؟ آیا صداقت گفتار و درستی کردار آنها در هزینه حمایت‌های مالی قابل ارزیابی است؟
نگرانی اصلی حامیان این است که کمک‌هایشان در چه مواردی صرف می‌شود؟ چه مواردی شامل هزینه‌های درمان می‌شود؟ و آیا والدین صلاحیت تصمیم گیری در مورد این هزینه‌ها را دارند؟
بر اساس تولید ناخالص ملی ایالات متحده ثروتمندترین کشور جهان و بر اساس سرانه تولید ناخالص داخلی به عنوان یکی از کشورهای ثروتمند جهان شناخته می‌شود. اینکه در این کشور هر فرد برای درمان ضروری یک بیماری به خصوص بیماری کودکان به دنبال کمک‌های مالی باشد چندان اخلاقی نیست. ما باید برای مردم کشورمان خدمات پزشکی ارزان و قابل دسترس همچون کشورهایی مثل تایلند و کاستاریکا فراهم کنیم شایان ذکر است که این کشورها تولید ناخالص داخلی بسیار کمتر ولی شاخص امید به زندگی مشابه با آمریکا دارند. آیا رایج شدن این کمپین‌ها مایه ننگ آمریکا نیست؟
واضح است که نگهداری و مراقبت از کودکان بیمار، بدون نیاز به کمک‌های مالی انجام می‌شود. تحقیقات بیانگر این است که در بیشتر مواقع هزینه‌های درمان نیز توسط خود افراد پرداخت می‌شود. واقعیت این است که درخواست کمک‌های مالی از روی نیاز افراد بوده و حامیان از روی دلسوزی و بخشندگی کمک می‌کنند. کلید موفقیت در این کمپین‌ها برانگیختن احساسات مخاطب می‌باشد. تنها کسانی که خود یا دوستانشان توانایی انجام این کار را دارند موفق خواهند بود.
پرسش منحصر به فرد شما این نگرانی را در خیرین ایجاد میکند که کمک‌هایشان برای چه مواردی صرف می‌شوند. (یک سیستم تأمین مالی گروهی بهتر، می‌تواند ابزار لازم برای پرداخت بدون واسطه را فراهم کند تا امکان کلاه‌برداری و تصمیمات سوال‌برانگیز را کم کند.) آیا حامیان می‌خواستند این تصمیم را که چه چیزهایی شامل هزینه‌های پزشکی می‌شوند را کامل به خانواده‌ی شما بسپارند؟ آیا یک تعطیلات خانوادگی در انتهای پروسه‌ی درمان، البته اگر، همان طور که بسیار امیدوار هستم نوه‌ی شما کاملا درمان شود، به عنوان یک امر در پروسه بهبودیابی تلقی می‌شود؟ قطعا این چیزی نیست که خیرین در سر دارند.. احتمالاً آنها مواردی را قابل قبول می‌دانند که یک بیمه درمانی موثق پوشش می‌دهد. این شاخص می‌تواند یک آزمون برای تعیین حدود هزینه‌های درمان باشد.
ما باید خواسته‌های مجریان کمپین‌ها را به درستی درک کنیم.
به طور ایده‌ال، یک بیمه درمانی ملی هزینه‌های مسافرت به منظور درمان را پوشش می‌دهد. (نظام پزشکی این عمل را انجام می‌دهد اما، جزییات بین ایالت‌ها متفاوت است) هزینه یک ماشین جهت رفت و آمد به بیمارستان، به اندازه یک سفر تفریحی، نامتعارف و غیر منطقی نیست، ولی همچنان غیرقابل قبول است و می‌تواند از دید خیرین سواستفاده از اعتماد آنها تلقی شود. به همین خاطر والدین باید از انجام آن دوری کنند.
تخصیص مبلغ باقی‌مانده به تحقیقات درمان سرطان خون، یک راه مورد پذیرش خیرین است. با این حال آیا بهتر نیست برای حمایت از تحقیقات درمان سرطان خون، کمپین دیگری اجرا و مبلغ اضافی کمپین اول به خیرین برگردانده شود؟
صداقت و صرفه‌جویی والدین نوه شما، رفتاری شایسته است. افرادی که آنها را می‌شناسند مطمئن خواهند بود که کمک‌های آنها برای پاسخ به نیازهای ضروری خرج خواهد شد. اما اگر شما فکر می‌کنید خرید یک ماشین بهتر برای پاسخ به نیازهای کودک بیمار شما درست است؛ بهترین راه برای دریافت کمک‌های مالی ایجاد یک صفحه در سایت “از من حمایت کن” است. در همین حین ما باید همدردی‌مان را با مجریان کمپین‌ها بیشتر کنیم و راه را به سمت کشوری که در آن خدمات درمانی یک حق تلقی شوند نه یک مزیت، روشن کنیم.
