این روزها
۱- این روزها انسان‌هایی را مشاهده می‌کنیم که ماسک بر صورت و دستکش بر دست نهاده‌اند. و نشانه‌هایی از هراس در جسم و روان‌شان لانه کرده است.
این ترس باعث گردیده است که حتی زیستن و حیات به حالت تعلیق درآید. و عادات روزمره زندگی کم‌رنگ گردد. حتی این کمرنگی عادات در عدم در آغوش گرفتن عزیزان جلوه‌گر می‌گردد.
اما در حالت کلی این سوال مطرح می‌گردد که چرا می‌ترسیم؟ و چرا هراسناک هستیم؟ نیک که بنگریم به این نتیجه می‌رسیم که این هراس دلیلی جز بقاء خویشتن ندارد. و حتی ترس از دست دادن اعضاء خانواده نیز به این امر بر می‌گردد زیرا افراد خانواده هر کدام قسمتی از پازل شخصیت آدمی را تشکیل می‌دهد.
۲- این ویروس با تمام منحوس بودن درس‌هایی برای جامعه جهانی داشت:
اولین درس آن مفید بودن و ضروری بودن تکنولوژی و به بیان کلی مدرنیسم است. با تمام انتقادهای وارد بر آن این تکنولوژی نوین بود که به جنگ این ویروس مکار رفت. و اگر تکنولوژی در جهان سوم با اندیشه همگام نیست این بحث دیگری است. حتی تکنولوژی با خلق جهان مجازی در این اوضاع بحرانی سبب نزدیکی از راه دور افراد شد. و این جهان مجازی که زمانی بر آن انتقاد وارد گردید که باعث ذره‌ای شدن و تنها شدن آدمی گشته است معجزه ای نمود و جهان را به یکدیگر نزدیک کرد.
روزی ناصرالدین شاه خوش از باده قدرت به نوکران و چابلوسان دربار این چنین گفت که بهترین نعمت که خداوند خلق کرده است چیست؟ هرکس به فراخور ذهن و شخصیت خود مطلبی بیان کرد اما هیچکدام مطلوب طبع این شاه قاجار نگردید. ناگهان مرد خردمندی بانگ براورد که کوچک ترین نعمت‌ها، که اگر این نعمت‌ها در وقت ضرورت نباشد زندگانی آدمی لنگ می ماند.
در شرایط فعلی نیز با قرنطینه خانگی آدمی یاد این داستان می‌افتد. و درس دومی که این ویروس به ما آموزش می‌دهد این است که قدر نعماتی که انسان آن را نادیده می‌انگاشت بیشتر بداند. مثل قدم زدن در پارک یا مصافحه کردن با دوستی یا حتی نشستن در تفرج‌گاهی و دیدن زیبایی‌های خدادادی در فصل بهار.
این شعر سعدی شیرین سخن را همه شنیده‌ایم که بنی آدم اعضاء یک پیکره‌اند. ولی در شرایط فعلی در سطح جهانی این را به عینه مشاهده می‌کنیم: پزشکان و پرستارانی که جان بر کف آماده خدمت به بیماران بودند. بزرگواران نظامی که سعی درحفظ امنیت داشتند. حتی افراد عادی که با ارسال کلیپ‌های آموزشی به یکدیگر سعی در آموزش درباره این بیماری داشتند. حتی اگر بداخلاقی‌هایی نیز در امر عدم رعایت قرنطینه مشاهده شد در برابر این خدمات ناچیز است. و این یک دل بودن و کلمه واحد بودن درس سوم این بیماری است.
۳-خداوند تبارک و تعالی در آیه ۱۵۵ سوره بقره به ممتحن بودن خود تاکید دارد و می‌فرماید که انسان‌ها را در تمام زندگانی‌شان امتحان می‌کند. بسیار شنیده‌ایم از داستان‌هایی که دراین باره سرتاسر این کتاب شریف بیان شده است. عده‌ای همانند حضرت ابراهیم سلام الله علیه یا حضرت یوسف سلام الله علیه از این امتحانات سربلند بیرون آمده‌اند. و عده‌ای دیگر از این امتحانات سرشکسته شده‌اند.
این ویروس نیز امتحانی است الهی تا به قول قران کریم در آیه ۷ سوره کهف مشخص شود که کدام یک از بندگان خدا نیکوتر است. و شاید تلنگری بر ما شود که تفکر کنیم که به فرمایش امیرالمومنین مولانا حضرت علی علیه السلام ساعتی تفکر از هفتاد سال عبادت برتر است.
عالی