• خانه اخلاق
  • برنامه‌های ما
  • بلاگ
  • اساتید
  • کتابخانه فارسی
  • رویدادها
  • کتابخانه انگلیسی
  • مجله
  • واژه‌نامه
  • حمایت مالی
  • Here is our story
  • جستجو
  • منو
عضوی از خانه اخلاقی ها شوید
کلمه عبور(Required)

ورود به حساب کاربری
[mo_oauth_login]
یا
ادب، نام واقعیِ اخلاق ایرانی

ادب، نام واقعیِ اخلاق ایرانی

«ادبِ» پارسی‌مآب بسیار فراتر از رفتارهای پسندیده است
ایرانی‌ها مهمان‌نواز و خون‌گرم هستند. فقط در ایران است که تعارف کردن وجود دارد. زنان ایرانی باحیا هستند. این جملات شاید کلیشه‌ای به نظر برسند، اما پرده از یک واقعیت…
ایرانی‌ها مهمان‌نواز و خون‌گرم هستند. فقط در ایران است که تعارف کردن وجود دارد. زنان ایرانی باحیا هستند. این جملات شاید کلیشه‌ای به نظر برسند، اما پرده از یک واقعیت برمی‌دارند. گویندگان چنین جملاتی، در واقع اخلاقیاتی به ایرانیان نسبت می‌دهند که گویی فقط مختص آنان است. گویی ایرانیان، اخلاقیاتی ویژه دارند که متمایز از اخلاقیات دیگر فرهنگ‌هاست. این نوشته می‌کوشد اخلاق ایرانی را ذیل مفهوم «ادب» بازخوانی و بازتفسیر کند. به همین مناسبت، به بزرگان ادب فارسی مانند سعدی، حزین لاهیجی و واله داغستانی ارجاع می‌دهد.
منبع: Psyche magazine
دیدگاه‌ها
کارو
1 سال

به نظر می رسد تحویل دادن هویت به اخلاق به واسطۀ نظام ادبیات امری چالش برانگیز باشد. یک پرسش می تواند اینطور مطرح شود که در جوامع غیرفارسی مأب خاورمیانه که گاه ادبیاتی مجزا از فارسی داشته اند نسبت هویت و اخلاق چگونه تنظیم می شده است؟ اگر این زبان ها و ادبیات مربوط به آنها حامل معنای ارزش شناختی مشابه فارسی نبوده اند، پس حامل چه وجه ارزش شناختی دیگری بوده اند؟ این وجوه ارزش شناختی و اخلاقی چه نسبتی با هویت های مرتبط با هر زبان داشته است؟ دیگر اینکه آیا چنین تحویلی ناشی از بازنمایی این نظام ادبی است یا منشأ آن؟

club