سیمای اخلاقی پیامبر اکرم (ص) و مسئله عصمت
از نظر مسلمانان، پیامبر اکرم (ص) معصوم و نیز اسوه اخلاقی هر مسلمانی است. این دو عقیده برآمده از تعلیمات قرآن کریم است. پیامبر در ابلاغ پیام الهی امانتدار است؛ اما افزون بر آن، خود تجسم و تبلور انسانی است که خداوند خواستارش است. با این همه، در قرآن کریم آیاتی به چشم میخورد که به ظاهر، این دو باور را به مخاطره می افکند و در صورت قبول آنها یا باید از عصمت حضرت دست کشید یا آن که در اسوه اخلاقی بودن ایشان تردید کرد. این آیات از گذشته، دستمایه پاره ای از طعن و تردید ها بوده است. از این رو، مفسران بخشی از وقت خود را صرف تحلیل و توجیه چنین آیاتی کرده و بر اساس نگاه و مفروضات خود کوشیده اند تا تفسیری از این آیات به دست دهند که با این دو باور اصلی سازگار افتد. برخی از متکلمان نیز کوشیده اند تا به گونه ای کلی تر مسئله عصمت پیامبر اکرم(ص) و دیگر پیامبران را به طور مستقل بررسی کنند و ابهامات ناشی از این آیات را روشن سازند. در این مقاله، از میان آیات متعددی که در این باب وجود دارد، سه مورد گزارش و بررسی می شود. تحلیل این آیات بیانگر کوششی است که مفسران در این زمینه به خرج داده اند و راه برون شدی است که جسته اند.