اخلاق در مواجهه با متاورس| بلاک‌چین چگونه به اخلاقی‌تر شدن متاورس کمک می‌کند؟

اگر در طول یک سال گذشته، چیزی درمورد متاورس نشنیده باشید، حتما پشت کوه زندگی می‌کرده‌اید. حالا که فیس‌بوک (اکنون متا¹) اعلام کرده که مشغولِ ساختن این دنیای مجازی است، می‌دانیم که دیگر نمی‌توان مانعِ تکاملِ آن شد. البته که تولید یک متاورس، ظاهراً با چالش‌های اخلاقی زیادی روبه‌رو است.

در این مقاله، متاورس، موارد استفاده از آن و اینکه فناوری بلاک‌چین در کجای این ماجرا قرار دارد را کاملاً بررسی می‌کنیم.

علاوه بر این، نگاهی عمیق به پیامدهای اخلاقی و مشکلات متاورس خواهیم داشت و اینکه چگونه تمرکززدایی² می‌تواند کلید اجتناب از آنها باشد.

اما قبل از اینکه به ویژگی‌های اخلاقی متاورس بپردازیم، بیایید آن را تعریف کنیم. این به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چرا این دنیای مجازی، ارتباطات ما از طریق اینترنت را متحول کرده است.

متاورس چیست؟

متاورس یک دنیای مجازی است که کاربران می‌توانند آزادانه در آن بگردند و رشد یابند. در این واقعیت جایگزین، آواتار (شخصیت دیجیتالی) شما می‌تواند با میلیون‌ها نفر در سراسر جهان ارتباط برقرار کند، انگار که همه شما به طور هم‌زمان در یک مکان هستید.

اینترنت، ابزاری را برای برقراری ارتباط از راه دور، فراهم می‌سازد و متاورس، تجربه‌ٔ استفاده از آن را به‌صورت تصاعدی افزایش می‌دهد. این امر، هویت فیزیکی و دیجیتالی ما را با هم ترکیب می‌کند. یعنی می‌توانیم با آن، صرفِ‌نظر از جایی که هستیم در رویدادها وبرنامه‌های مجازی که کاملاً مشابه نسخه واقعی‌شان هستند شرکت کنیم. آنچه قبلاً در کتاب‌ها و فیلم‌ها یک مفهوم علمی تخیلی محسوب می‌شد، امروز، محسوس و قابلِ‌لمس به نظر می‌رسد.

از زمان ظهور کرونا بشر مجبور شده تا با سبک زندگی از راه دور تطابق یابد. مردم و کسب‌و‌کارها این را فهمیده‌اند که دورکاری برای بقای آنها ضروری است و بنابراین، میزان دورکاری از زمان همه‌گیری، دوبرابر شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که این روند افزایشی به‌احتمالِ‌زیاد دائمی خواهد بود.

علاوه بر این، مردم در طول قرنطینه، نیاز به معاشرت و سرگرمی داشتند. این منجر به استقبال و استفادهٔ گسترده از رسانه‌های اجتماعی و ملاقات‌های آنلاین شد. اگرچه دولت‌ها اکثر محدودیت‌های کلی را لغو کرده‌اند، اما بعید است که عادات معاشرتی آنلاین به این زودی‌ها از بین بروند.

خوشبختانه، تکامل فناوری توانسته به این تقاضا برای ارتباطات مجازی پاسخ دهد. طی دهه گذشته، ما کامپیوترهای بسیار قدرتمندی ساخته‌ایم و سرعت اینترنت به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

علاوه بر این، حالا که فناوری پیشرفته در دسترس عموم قرار دارد، افراد عادی نیز به فناوری واقعیت مجازی³ دسترسی پیدا کرده‌اند. قبلاً تنها افراد بسیار ثروتمند می‌توانستند از پس هزینهٔ آن برآیند. و درنهایت، فراموش نکنیم که همه ما، اَبَررایانه‌هایی را در جیب و با خود حمل می‌کنیم. گوشی‌های هوشمند ما با دوربین‌های قدرتمندی که دارند و صفحه‌نمایشی که تصاویر را واقعی‌تر از قبل نشان می‌دهند، ویژگی‌های جدید واقعیت افزوده⁴ را تنها با فشار یک دکمه ارائه می‌کنند.

درنتیجه، نه‌تنها می‌توان بر کیفیت تجربهٔ استفاده از دنیای مجازی را با واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) افزود، بلکه عموم مردم به‌راحتی می‌توانند از این ویژگی‌ها بهره ببرند.

کاربردهای متاورس

هدف متاورس این است که تعاملات آنلاین را محسوس‌تر و همه‌جانبه‌تر کند. گرچه رسانه‌های اصلی، اغلب آن را محدود به تعداد انگشت‌شماری از برنامه‌های مرتبط با شبکه‌های اجتماعی و بازی می‌دانند، اما این دنیای مجازی دیجیتال و پُرجُنب‌وجوش، امکانات بی‌حدّوحَصری دارد. می‌توان از متاورس برای افزایش بیشتر تعاملات آنلاین خود استفاده کرد، مانند:

ارتباط‌گرفتن و اجتماعی‌شدن

ارتباط با دوستانتان می‌تواند از تماس‌های ساده‌ای که به طرق مختلف برقرار می‌کنید به یک تجربهٔ واقعیت مجازی سه‌بُعدی کاملاً فراگیر تبدیل شود. می‌توانید با دوستان خود در نسخه مجازی نیویورک قرار بگذارید یا به سادگی آنها را به نسخه‌ای دیجیتالی از اتاق نشیمن خود دعوت کنید. حتی اگر آن طرف دنیا هم باشید، می‌توانید باهم فیلم تماشا کنید، موسیقی گوش دهید یا یک مهمانی خانگی بر پا کنید. علاوه بر این، همه می‌توانند در متاورس آواتار خود را به دلخواه شخصی‌سازی کنند و به هرکسی و شکلی که می‌خواهند تبدیل شوند.

متاورس و دورکاری

دورکاری، یکی از سریع‌ترین رویه‌های رو‌به‌شد از زمان همه‌گیری کروناست. مردم متوجه شده‌اند که کار از خانه، هم ارزان‌تر و هم راحت‌تر است. کارگران، چندان مشتاقِ بازگشت به کار در اداره نیستند، حتی اگر محدودیت‌های همه‌گیر برداشته شود.

به‌این‌ترتیب، مشاغلی که با کار عملی بیشتری سروکار دارند، گزینه‌های دورکاری محدودی برای ارائه به کارمندان خود دارند. کسب‌وکارها با عدم ارائه موارد دورکاری برای نیروی کاری که امروزه بیشتر، خواهان آن است شانس رقابت خود را در بازار کار کاهش می‌دهند.

متاورس، همه مشاغل را قادر می‌سازد تا دورکاری و کار حضوری را به طور یکپارچه ادغام کنند و مزایای کار از خانه را برای کارمندان جدید فراهم آورند. علاوه بر این، شرکت‌ها می‌توانند بدون‌توجه‌به موقعیت جغرافیایی، آموزش‌های بهتر و مؤثرتری را برای استخدامی‌های جدید فراهم کنند.

متاورس و رویدادهای زندهٔ ورزشی و تفریحی

صنایع ورزشی و تفریحی، به دلیل محدودیت‌های سفر و پروتکل‌های فاصله‌گذاری، آسیب قابل‌توجهی دیدند. رویدادهای مهمی مانند المپیک توکیو بدون تماشاگر برگزار شد و تجربهٔ لذت‌بخش تماشای آن را از افراد سلب کرد.

متاورس، هرکسی را در هر نقطه از جهان قادر می‌سازد تا هرگونه محدودیت جغرافیایی را دور بزند. می‌توانید به کنسرت‌هایی از هنرمندان موردِعلاقه‌تان بروید که توسط واقعیت مجازی بهبود یافته‌اند و یا یک بازی بسکتبال NBA را از ردیف اول صندلی تماشاچیان نگاه کنید. علاوه بر این، متاورس می‌تواند هزینه‌های زیاد سرگرمی‌ها و تفریحات فعلی را تا حدی کاهش دهد که افراد عادی بیشتری از این رویدادها لذت ببرند.

متاورس و بازی

متاورس، تجربهٔ بازی بسیار انعطاف‌پذیرتری را ارائه می‌کند، طوری که کاربران می‌توانند مستقیماً خود را وارد دنیای مجازی کنند. علاوه بر این، خود بازی‌ها به پلتفرم‌های اجتماعی تبدیل می‌شوند که در آن، کاربران با یکدیگر تعامل دارند، ارتباط می‌گیرند و پیشرفت می‌کنند. متاورس همچنین فرصت‌هایی را برای بازیکنان (گیمرها) فراهم می‌کند تا به طرح‌های جدید «بازی برای کسب درآمد» دسترسی داشته باشند و از زمانی که صرف بازی موردِعلاقه خود می‌کنند سود ببرند.

متاورس و آموزش‌و‌پرورش

واقعیت مجازی می‌تواند با افزایش تعامل میان دانش‌آموزان و معلمان به طور قابل‌توجهی بر اثربخشیِ کلاس‌های آنلاین بیفزاید. کلاس را می‌توان به‌صورتِ مجازی به هرجایی منتقل کرد و برای دانش‌آموزان، درمورد موضوعی که می‌آموزند تجربه عملی فراهم ساخت. معلمان می‌توانند با یک تور مجازی به اهرام جیزه⁵، درمورد فراعنه به دانش‌آموزان خود بگویند و به‌این‌ترتیب، تدریسی مؤثرتر داشته باشند.

درمجموع، متاورس‌ها تجربهٔ یادگیری جامع و فرصتی برای برابری در آموزش فراهم می‌کنند. آموزش از طریق واقعیت مجازی می تواند به همراه منابع یادگیری گسترده و به‌روز، مرزهای یادگیری را جابه‌جا کند. همچنین این امکان را به دانش‌آموزان سراسر جهان می‌دهد تا با یکدیگر همکاری کنند و دانش خود را به اشتراک بگذارند.

متاورس و خرید و تجارت

متاورس به‌عنوان یک دنیای مجازی زنده و پویا، فرصت‌های باورنکردنی برای کسب‌و‌کارهای آنلاین فراهم می‌آورد. برندها می‌توانند فروشگاه‌های مجازی به همراه تصاویر واقعی از محصولات خود ایجاد کنند و خرید از خانه را برای مشتریان آسان‌تر نمایند.

مثلاً خریداران می‌توانند قبل از خرید به فروشگاه‌های مجازی بروند تا لباس‌ها را با آواتار خود پرو کنند. از سوی دیگر، واقعیت افزوده این امکان را به شما می‌دهد تا یک ست مبلمان را مستقیماً به اتاق نشیمن خود ببرید و از این طریق کمکتان می‌کند تصمیم بگیرید که آیا این مبلمان با بقیه طرح‌های دکور شما ست می‌شود یا نه.

متاورس و تبلیغات و بازاریابی

درست مانند دنیای واقعی، متاورس‌ها فرصت‌های بی‌شماری را برای تبلیغات ارائه می‌دهند. در ابتدا تبلیغات سنتی مانند بیلبوردهای واقعیت مجازی، محتوای اسپانسردار در مراکز اجتماعی و قرار‌دادن محصولات در بازی‌ها ازجمله این فرصت‌ها هستند.

بااین‌حال، می‌توان متاورس را رسانه‌ای جدید برای داستان‌گویی نیز در نظر گرفت. برندها می‌توانند تجارب بصری برای افراد ایجاد کنند که در آن، داستانی را بیان می‌کند، به کاربران اجازه می‌دهد تا با محصولاتشان تعامل داشته باشند و درنهایت، بدون نیاز به ترک متاورس خرید کنند.

به طور خلاصه، متاورس به‌عنوان یک نمایش دیجیتالی از دنیای ما امکانات بی‌حدّوحَصری را برای تعامل ما با یکدیگر ایجاد می‌کند. مرزهای جغرافیایی را محو کرده، فرصت‌های برابر را بدون‌توجه‌به زمینهٔ اقتصادی فراهم می‌آورد.
بااین‌وجود، اجرای این نوآوری که ظاهراً هم اجتناب‌ناپذیر است، آن‌قدرها که به نظر می‌رسد ساده نیست. برخی چالش‌های اخلاقی، پیشِ روی ماست که صرفِ‌نظر از بدبینی یا اشتیاق ما به متاورس نباید آنها را کنار بگذاریم.

دغدغه‌های اخلاقی درمورد متاورس

تا به اینجا باید به خوبی متوجه شده باشید که چرا بسیاری از افراد، متاورس را سطح بعدی ارتباط آنلاین می‌دانند. بااین‌حال، این تعاملاتِ عمیق‌تر و شخصی‌تر می‌تواند پیامدهای اخلاقی جدی بر شخصیت فیزیکی و دیجیتالی ما داشته باشد.

حریم خصوصی

مصرف‌کنندگان، معمولاً سیاست‌های حفظ حریم خصوصی و توافق‌نامهٔ مجوز کاربر نهایی⁶ را بدون خواندن آنها می‌پذیرند و این وضعیت مطمئناً در متاورس نیز به همین منوال خواهد بود. در حال حاضر، شرکت‌ها اکثراً داده‌ها و حرکاتمان را با رضایت ما جمع‌آوری می‌کنند. آنها می‌دانند که کجا کلیک می‌کنیم، چه چیزی دوست داریم و درمورد چه موضوعاتی صحبت می‌کنیم.

آنها در متاورس می‌توانند حتی داده‌های شخصی بیشتری مانند امواج مغزی، حرکت بدن و واکنش‌های فیزیولوژیکی شما را ثبت کنند. و شرکت‌ها با اطلاعات شخصی زیادی که از شما در اختیار دارند می‌توانند واکنش‌های شما را به طور بی‌عیب و نقص پیش‌بینی کنند. این می‌تواند آنها را قادر سازد تا رفتار مصرف‌کنندگان را اداره کنند و کاربران را به سمتی سوق دهند که بیشترین سود را برای آنها دارد.

علاوه‌بر‌آن، این حقیقت که هدست‌های واقعیت مجازی، داده‌های زیست‌سنجی (بیومتریک) را منتقل می‌کنند، مشکلات جدیدی را در خصوص حریم خصوصی به بار می‌آورد. تمام داده‌های جمع‌آوری‌شده، در یک سرور ذخیره می‌شود و این می‌تواند خطرات امنیتی را تا حد زیادی بالا ببرد. اگر هکرها بتوانند به این اطلاعات دست یابند، آنگاه می‌توانند بدون زحمت هویت شما را بدزدند و به هر بخشی از زندگی مجازی و فیزیکی شما دسترسی پیدا کنند.

هویت

پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، هریک رویکردهای متفاوتی دررابطه‌با هویت در اینترنت اتخاذ می‌کنند. پلتفرم‌هایی مانند لینکدین و فیس‌بوک برخی از داده‌های شخصی‌تان را لازم دارند، درحالی‌که برخی دیگر مانند توییتر و ردیت این امکان را برای شما فراهم می‌آورند که از نام مستعار استفاده کنید. اما چگونه باید در متاورس با مفهوم هویت برخورد کنیم؟

وقتی به دنیا می‌آییم، شرایط و وضعیت خود مانند موقعیت جغرافیایی، پیشینهٔ اقتصادی و موقعیت اجتماعی را همان‌طور که هست می‌پذیریم. آیا متاورس این امکان را برای ما فراهم می‌آورد که شخصیت خود را دوباره بسازیم و به فردی کاملاً متفاوت تبدیل شویم؟ یا اینکه باید دقیقاً انعکاسی از خود فیزیکی‌مان باشیم؟

درهرصورت، فناوری دیپ‌فیک (جعل عمیق) کنونی، خطری آشکار برای هویت دیجیتال ماست. حتی با زیست‌سنجی پیشرفته، هکرها می‌توانند شما را در متاورس جعل کنند و به وجههٔ آنلاین شما آسیب برسانند.

سمی‌بودن رسانه‌های اجتماعی، زورگویی سایبری و آزار جنسی

رسانه‌های اجتماعی، گاهی اوقات می‌توانند مکانی سمی و آسیب‌زا باشند. کاربران بی‌هویتی که پای اکانت‌های خود نشسته‌اند، مدام نفرت‌پراکنی می‌کنند و دیگران را به‌خاطر ظاهر، ملیت یا عقیدهٔ خود مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. آزار و اذیت جنسی نیز در رسانه‌های اجتماعی بیداد می‌کند و متأسفانه این جریان مطمئناً به متاورس نیز خواهد رسید.
علاوه بر این، چنین اعمال ناگواری می‌تواند نتایج شدیدتری بر روان افرادی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند داشته باشد. متاورس‌ها برای مقابله با این روند باید روی یک چارچوب اخلاقی جهانی به توافق برسند. متأسفانه دولت‌ها در رسیدن به فناوری‌های جدید، کُند عمل می‌کنند.

متمرکزسازی و مالکیت شرکتی

درنهایت، یکی از جنبه‌های محوری متاورس‌ها این است که آنها باید بدون تبعیض برای همه در دسترس باشند. بااین‌حال، همان‌طور که شرایط فعلی ایجاب می‌کند، شرکت‌هایی مانند متا و مایکروسافت برای مالکیت شرکتی دنیای مجازی خود تلاش می‌کنند.

این متمرکزشدن متاورس با یک موضوع بزرگ مشکل دارد: سانسور. شرکت‌ها می‌توانند با ممنوعیت آزادی بیان و بیان هنری مشخص کنند که افراد، چگونه از پلتفرم‌های آنها استفاده کنند. شرکت‌ها می‌توانند خیلی ناگهانی، روش کار متاورس را تغییر دهند، بدون اینکه هیچ توافقی از سوی پایگاه کاربری‌اش صورت گرفته باشد.

علاوه‌بر‌آن، شرکت‌ها مالک تمام دارایی‌هایی دیجیتال در چنین متاورس متمرکزی خواهند بود. درست مانند پی‌پال⁷ که ناگهان تصمیم می‌گیرد که حساب شما را به دلیل نقض شرایط و مقررات استفاده از خدمات و سرویس‌های خود مسدود کند، شرکت‌هایی که صاحب متاورس هستند، می‌توانند حساب شما را به‌صورت خودسرانه مسدود کنند و دسترسی شما را به تمام دارایی‌های دیجیتال ارزشمندتان از بین ببرند. تصور کنید درحالی‌که به میزان قابل‌توجهی در املاک دیجیتال سرمایه‌گذاری کرده‌اید، ناگهان دسترسی به حساب یا دارایی خود را از دست بدهید.

نقش بلاک‌چین در این میان چیست؟

متاورس‌ها برای دوام درازمدّت خود، نیاز به ارائه انگیزه‌های اقتصادی دارند که قابل دستیابی‌اند. آنها برای دستیابی به این هدف به یک مدل اقتصادی کارآمد نیاز دارند که به کاربران خود اجازه می‌دهد ارزش دارایی‌های دیجیتال خود را به دنیای واقعی انتقال دهند. به نظر می‌رسد بلاک‌چین، یک ابزار عالی برای انجام این کار باشد، زیرا می‌تواند برخی از شرایط و محدودیت‌های اساسی متاورس را از طریق فناوری حل کند.

NFTها در متاورس برای تولید انگیزه‌های اقتصادی

NFTها⁸ یا توکن‌های غیرقابل‌معاوضه به ما این امکان را می‌دهند که هر چیز باارزشی را در بلاک‌چین ثبت کنیم. ما به‌واسطهٔ قدرت قراردادهای هوشمند می‌توانیم تک‌تکِ دارایی‌های دیجیتال در متاورس را به‌عنوان یک NFT تعریف کنیم و مالکیت دیجیتالی را به دارندهٔ کلید خصوصی دهیم. به طور خلاصه، مالک NFT تنها شخصی است که می‌تواند به دارایی‌های خود دسترسی داشته باشد. هیچ نهاد و واحد اقتصادی نمی‌تواند تصمیم بگیرد که مالکیت این دارایی‌ها را از آن خود کند، زیرا آنها مستقیماً به کیف پول رمزنگاری خصوصی کاربر متصل هستند.

می‌توان در متاورس از NFTها برای نمایش آواتار و لباس کاربر استفاده کرد. اما آنها می‌توانند دارایی‌های بسیار ارزشمندتری مانند آثار هنری، وسایل نقلیه، نسخهٔ مجازیِ خانه‌شان یا قطعات زمین خصوصی NFT را که در آن املاک دیجیتال دارند در بر گیرند.

علاوه بر این، یکی از ویژگی‌های اصلی NFTها این است که به‌راحتی از یک کاربر به کاربر دیگر قابلِ‌انتقال هستند. می‌توانید لباس‌های دیجیتال، آثار هنری یا زمین خود را در بازارهای NFT مانند OpenSea فهرست کنید و با فروش آنها سود کسب کنید.

این قابلیت انتقال نیز به این دارایی‌های دیجیتال، ارزش واقعی می‌دهد. با پیروی از قوانین ساده عرضه و تقاضا، دارایی‌های NFT می‌توانند دقیقاً مانند دنیای واقعی، از نظر ارزش، افزایش یا کاهش پیدا کنند. بنابراین، هم برای سازندگان NFT و هم برای دلالان فرصت‌های درآمد جدید فراهم می‌آورد و با این کار، یک اقتصاد پایدار برای متاورس ایجاد می‌کند.

برخی از قطعات زمین دیجیتالی در متاورس‌های بلاک‌چین مانند زمین‌های حاشیه‌ای (غیرمرکزی) و The Sandbox، در حال حاضر درآمد غیرفعال را برای صاحبان زمین‌ها فراهم می‌کند. به‌زودی، بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، صندوق‌های بازنشستگی و بسیاری از بخش‌های دیگر اقتصاد دنیای واقعی به این سیستم‌های جدید متصل خواهند شد تا به‌روز باقی بمانند.

تمرکززدایی برای شفافیت و افزایش کنترل کاربر

یکی از اشکالات اصلی متاورس‌هایی که تحت کنترل شرکت‌ها هستند این است که آنها بر دارایی‌ها، آواتارها و نحوهٔ تعامل شما با جهان، کنترل دارند. آنها حق ارائه دسترسی و لغو آن و یا تغییر نحوه مشارکت کاربران را برای خود محفوظ می‌دارند.

از سوی دیگر، یکی از ویژگی‌های⁹ متاورس‌های مبتنی بر بلاک‌چین این است که آنها دارای مجموعه‌ای از قوانین شفاف ازپیش‌تعیین‌شده هستند که به‌موجبِ آن، هیچ نهاد واحدی نمی‌تواند آنها را تغییر دهد.

آنها برای هرگونه اصلاح این قوانین، نیاز به موافقت خاصی از پایگاه کاربر یا دارندگان توکن حاکمیتی¹⁰ بلاک‌چین دارند. متاورس‌های بلاک‌چین با ارائه امکان نظردهی برای پیشرفت بیشتر دنیای مجازی، کنترل را به کاربران باز می‌گرداند.

با این کار می‌توانید سازمان خودگردان غیرمتمرکز¹¹ (دائوها) را در متاورس ایجاد کنید. دائوها می‌توانند بر جنبه‌های مختلف نحوه عملکرد دنیای مجازی متمرکز باشند. آنها می‌توانند با ارائه پیشنهادات درست، تغییراتی را دررابطه‌با جنبه‌های اخلاقی، سیاسی یا اقتصادی متاورس‌های مربوطه اعمال کنند.

افزایش حریم خصوصی و امنیت

درنهایت، فناوری بلاک‌چین می‌تواند راه‌حل نهایی به مسائل حوزهٔ حریم خصوصی و امنیتی در متاورس باشد. دفتر کل¹² غیرمتمرکز ذاتاً ایمن است، زیرا مانند سرورها یک نقطه تکی شکست¹³ را نشان نمی‌دهد. متاورس‌های مبتنی بر بلاک‌چین را نمی‌توان واقعاً هک کرد یا هیچ‌یک از داده‌های شخصی را به خطر انداخت.

بااین‌حال، مهم‌تر این است که کاربران می‌توانند داده‌های شخصی خود را مدیریت کنند، زیرا می‌توانند در بلاک‌چین، مالک آنها باشند. برای تجربهٔ کامل‌تر، آنها می‌توانند این اطلاعات را به اشتراک بگذارند یا بفروشند، یا اینکه همه چیز را به‌صورت خصوصی نگه دارند.

ما از خطرات مصون نیستیم… البته فعلا!

با درنظرگرفتن تمام این موارد، باید توجه داشته باشیم که بلاک‌چین به طور جادویی، تمام مسائل اخلاقی متاورس را حل نمی‌کند.

NFTها هنوز هم معایب جدی دارند، مانند تأثیرات زیست‌محیطی آنها. NFTها در حال حاضر به اندازهٔ مصرف سالانهٔ یک کشور کوچک، برق مصرف می‌کنند. درحالی‌که ما به آرامی به سمت مدل‌های سبزتر و پایدارتر بلاک‌چین حرکت می‌کنیم، هنوز تا کمترین میزان عاری‌سازی NFTها از کربن فاصله داریم.

همچنین، به کاربران هشدار داده‌اند که با مالکیت دیجیتالی، آنها به طور کامل مسئول دارایی‌های خود هستند. در صورت خطای کاربر، هیچ واسطه‌ای وجود ندارد که بتواند به شما در بازیابی دارایی‌های دیجیتال ارزشمند شما کمک کند.

علاوه بر این، در متاورس، بسیاری انتخاب می‌کنند که به‌عنوان دوگانه دیجیتالی¹⁴ خودشان نشان داده شوند.

به‌نمایش‌گذاشتنِ ثروت متاورس در قالب هنرهای گران‌قیمت NFT، وسایل نقلیه یا املاک و مستغلات می‌تواند فاجعه‌ساز باشد. ممکن است کاربران حتی در برابر حملات آچار فرانسه ۵دلاری¹⁵ آسیب‌پذیرتر شوند و مجرمان را تحریک کنند تا برای دسترسی به کلیدهای خصوصی‌شان به آنها آسیب برسانند.

نتیجه‌گیری

متاورس، تکامل منطقی اینترنت است. باتوجه‌به اینکه فناوری به ما امکان دسترسی به دنیای مجازیِ واقعی‌تر از همیشه را می‌دهد، می‌توان انتظار داشت که همه به آرامی در آینده به این روش ارتباطی روی آورند. علاوه بر این، متاورس‌ها مزایای مشخصی نسبت به ارتباطات اینترنتی سنتی دارند. آنها تعامل بیشتر و همکاری بهتر بین همتایان را ممکن می‌سازند.

بااین‌وجود، متاورس‌ها با چالش‌های اخلاقی رو‌به‌رو هستند. شرکت‌ها به‌راحتی می‌توانند از کنترل خود بر کاربران سوءِاستفاده کنند و از حفره‌های حریم خصوصی بهره ببرند. همچنین واحدهای اقتصادی می‌توانند با کنترل اقتصاد متاورس، اقتصاد دنیای واقعی ما را کنترل کنند.

بااین‌حال، فناوری بلاک‌چین، برخی از این مشکلات را حل کرده است. رمزنگاری در ترکیب با یک دفتر کل توزیع‌شده¹⁶، ابزارهای لازم را برای ارائه یک اکوسیستم بهتر برای متاورس فراهم می‌کند. مالکیتِ دیجیتالیِ دارایی‌های قابل‌معاوضه و غیرقابل‌معاوضه، افزایش حریم خصوصی و شفافیت کامل، همه از عناصر ضروری هستند که بلاک‌چین را به‌عنوان فناوریِ پیشرو برای ایجاد یک متاورس پایدار مطرح می‌کنند.