کتاب «هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور» نوشته اپیکور، با ترجمه انگلیسی جورج کی. استروداک و با ترجمه فارسی فرخ بافنده منتشر شد.
آموزه‌های اپیکور، فیلسوف بزرگ دوران باستان، همواره بر دوری انسان از رنج تأکید دارد و متاسفانه خوانش نادرستی از نظریاتش، او را فیلسوفی لذت‌گرا و مترادف با عیاشی و خوشگذرانی معرفی کرده است. در حالی که وی همواره مردم را به تأمل درباره خویش و کسب دانش دعوت می‌کرد تا آشفتگی‌های روح خود را برطرف کنند و به شادمانی دست یابند.
دیدگاه‌ها و اندیشه‌های اپیکور در باب زندگی و مرگ، دین و علم، ادراک حسی و نحوه رسیدن به شناخت، خوشبختی و شادکامی، اخلاق و دوستی، هواخواهان بسیاری در دنیای باستان داشت و بعدها نیز بر تفکر اروپا تاثیری شگرف داشت.
در بخش «سخنی در باب کتاب حاضر» کتاب «هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور» می‌خوانیم: «دیدگاه اپیکور در مورد خوشبختی به وضوح رنگ و بویی بودایی دارد. خوشبختی مساوی است با سکون و آرامش، و این آرامش اساساً با کنار گذاشتن تمناهای دنیوی حاصل می‌آید. یعنی با دست کشیدن انسان از بلندپروازی‌هایش برای کسب قدرت، عزت، منصب، لذت و ثروت. این ایده در دو جمله معروف اپیکور که بیش از همه نقل شده، خلاصه شده است: «آسایش ما در گرو آنچه که داریم نیست، بلکه حاصل آنچه که از آن لذت می‌بریم، است» و «آدمی که اندک خویش در نظرش ناچیز است، هیچ چیزی برایش کافی نیست».
در صفحه ۱۵۰ کتاب آمده است: «پس، اول از همه، باید مسلم بدانیم که مطالعه پدیده‌های سماوی، درست مثل سایر حوزه‌ها، به دنبال هیچ هدفی غیر از رسیدن به آرامش ذهنی و اتکای به نفس استوار نیستیم، حال چه این پدیده‌ها به تنهایی بررسی شوند و چه در بافتی بزرگ‌تر. نباید یک توضیح ناممکن را بر این پدیده‌ها تحمیل کنیم یا بحث خود را در تمام جنبه‌ها مشابه گفتمان اخلاقی یا مشابه تحلیل فیزیک غیر سماوی کنیم همان گونه که برای مثال، در این گفته‌ها دیده می‌شود: «عالم از ذرات و ماده‌ای نا ملموس تشکیل شده» یا این گفته که «اتم‌ها تقسیم‌ناشدنی‌اند» و یا سایر چنین مواردی که فقط و فقط یک توضیح یگانه در موردشان سازگار است. لیکن در مورد اجرام سماوی چنین نیست.»
کتاب «هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور» را انتشارات پندارتابان با شمارگان یک‌هزار و ۵۰۰ نسخه، قطع رقعی، ۲۵۶ صفحه و به بهای ۱۷۵ هزار ریال روانه بازار نشر کرده است.
