خدا همچون ناظر آرمانی (۱)
چنانکه می دانید، خداوند نام های فراوانی دارد. اما یکی از تفاوت های بسیار مهمی که نام های خداوند با نام هایی که ما آدمیان روی اشخاص یا اشیاء می گذاریم دارد این است که نام های خداوند «با مسما» ست.، در حالی که نام های ما ممکن است «با مسما» باشد و ممکن است «بی مسما» باشد. به تعبیر دیگر، نام های ما صرفا نام است، ممکن است معنایی داشته باشد، اما آن معنا هیچ ربط و تناسبی با سرشت و ویژگی های چیزی که آن نام را بر او می نهیم نداشته باشد، در حالی که نام های خداوند صرفا نام نیست، بلکه هر نامی از نام های او بیانگر «وصفی» از اوصاف حقیقی اوست و به بعد یا جنبه ای از سرشت او یا ویژگی های او اشاره می کند. نام های خداوند هم حقیقتا اوصاف خود او هستند، نه اینکه اوصاف موجود دیگری باشند و مجازا به او نسبت داده شوند، یا اینکه برساخته‌ی ذهن انسان باشند و از طریق فرافکنی بر خدا افکنده شوند. این اوصاف در واقع «فضایل» خداوند هستند، و لذا پرستش خداوند پرستش همه‌ی فضیلت هاست.
